Owczarek niemiecki
Kraj pochodzenia: Niemcy
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 (Owczarki z wyjątkiem szwajcarskich psów
pasterskich)
Sekcja 1 (Owczarki)
Rasa, w której obowiązują próby pracy
Przydatnośc: Pies użytkowy, pasterski, wykorzystywany w różnych
rodzajach służby.
Krótki rys historyczny(...) Owczarek niemiecki, którego planowa hodowla rozpoczęła się wraz z założeniem Klubu w 1899 r., był selekcjonowany spośród różnych psów pasterskich użytkowanych na terenach centralnych i południowych Niemiec. Celem hodowli było stworzenie psa o wysokich walorach użytkowych.Dlatego też wzorzec bierze pod uwagę zarówno cechy wyglądu, jak i charakter oraz zachowanie psa.
Wygląd ogólny: Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o wydłużonej sylwetce, żywym, dobrze umięśnionym, suchym, mocnej budowy.
Proporcje: Wysokośc w kłębie: psy 60-65 cm, suki 55-60 cm.Długośc tułowia o 10-17% większa od wysokości w kłębie.
Waga: psy 30-40 kg, suki 22-32 kg.
Zachowanie i charakter: W swym zachowaniu i charakterze owczarek niemiecki powinien byc zrównoważony, pewny siebie, absolutnie naturalny i nieagresywny (poza sytuacją, gdy został pobudzony), czujny i posłuszny. Powinien cechowac się odwagą, silnym charakterem i popędem walki.Te cechy czynią zeń dobrego psa towarzyszącego, stróżującego, obronnego, służbowego, pasterskiego.
Głowa: Trójkątna, proporcjonalna do wielkości(jej długośc wynosi około 40% wysokości w kłębie), nie może byc ani zbyt ciężka, ani wydłużona, sucha i niezbyt szeroka między uszami.Czoło oglądane z przodu i z profilu lekko wypukłe, bez lub ze słabo zaznaczoną bruzdą czołową. Stosunek długości mózgo-do trzewioczaszki wynosi 1:1.Szerokośc mózgoczaszki powinna byc zbliżona do jej długości.Oglądana z góry czaszka zwęża się stopniowo od uszu ku wierzchołkowi nosa;poprzez stop, wyraźny, lecz niezbyt silnie zaznaczony, przechodzi w klinowy pysk.Szczęka i żuchwa silnie rozwinięte.Wargi przylegające, ciemne.
Wierzchołek nosa powinien byc czarny.
Uzębienie:Silne, zdrowe i kompletne(42 zęby).Szczęka i żuchwa powinny byc silnie rozwinięte, aby zapewnic głębokie osadzenie zębów.
Oczy:Średniej wielkości, w kształcie migdału, nieco ukośnie osadzone i nie wyłupiaste.Powinny byc jak najciemniejsze.Oczy jasne, o przenikliwym wyrazie, zmieniają naturalny wygląd psa i są niepożądane.
Szyja: Silna, dobrze umięśniona, bez luźnej skury na podgardlu.Osadzona pod kątem 45 stopni do lini grzbietu.
Tułów: Górna linia tułowia ciągnie się bez widocznego załamania od dobrze osadzonej szyi poprzez silnie rozwinięty kłąb i lekko opadający grzbiet do nieco spadzistego zadu. Grzbiet mocny, dobrze umięśniony. Silnie rozwinięte i umięśnione lędźwie. Zad długi i lekko spadzisty(kąt nachylenia w stosunku do lini poziomej - 23 stopnie) przechodzi w ogon bez załamania górnej lini tułowia.
Klatka piersiowa:Dośc szeroka, z długim i możliwie wyraźnym przedpiersiem. Głębokośc klatki piersiowej wynosi ok. 45-48% wysokości w kłębie.Żebra umiarkowanie wysklepione. Wadliwa jest zarówno beczkowata jak i nazbyt płaska klatka piersiowa.
Ogon: Sięga conajmniej do stawu skokowego, lecz nie powinien byc dłuższy niż do połowy śródstopia. Włos na jego stronie spodniej powinien byc dłuższy. Noszony nisko, w swej końcowej części lekko wygięty ku górze;gdy pies jest podniecony- unosi ogon nieco wyżej, lecz nigdy powyżej lini poziomej. Wszelka korekcja chirurgiczna ogona jest niedopuszczalna.
Kończyny przednie: Oglądane z każdej strony - ustawione pionowo do podłoża, widziane z przodu - równoległe do siebie. Łopatka i ramię jednakowej długości, dobrze przylegające dzięki swej silnej muskulaturze. Są ustawione względem siebie pod kątem 90 stopni (wartośc idealna) do 110 stopni. Ani w pozycji stojącej, ani w ruchu łokcie nie mogą byc odstawiające ani wciśnięte.
Przdramiona proste i idealnie równoległe do siebie, suche i dobrze umięśnione.
Długośc śródręcza wynosi ok.1/3 długości przedramienia, do którego ustawione jest pod kątem 20-22 stopni. Zarówno zbyt nachylone, jak i zbyt proste śródręcza są niewskazane - zmniejszają wytrzymałośc psa.
Łapy zaokrąglone, palce zwarte i wysklepione, o mocnych opuszkach, bez tendencji do pękania, i silnych, ciemnych pazurach.
Kończyny tylne: Są nieco odstawione ku tyłowi, równolegle ustawione względem siebie. Udo i podudzie niemal równej długości, tworzą kąt 120 stopni. Uda silne, dobrze umięśnione. Podudzia zwarte i mocne. Śródstopie ustawione pod kątem prostym do podłoża.
Łapy o zwartych, lekko wysklepionych palcach, twardych, ciemnych opuszkach; pazury silne, lekko wygięte i ciemne.
Chody: Owczarek niemiecki jest kłusakiem. Kątowanie i długośc kończyn powinny byc tak wyważone, aby bez widocznych drgań lini górnej tylne kończyny mogły byc przesuwane ku przodowi tułowia, a przednie w tym samym czasie pokonac tę samą odległośc.Nadmierne ukątowanie tylnych kończyn ogranicza ich siłę i wytrzymałośc oraz zmniejsza przydatnośc użytkową psa.
Skóra: Sprężysta, nie tworzy fałd.
Szata
Rodzaj owłosienia: Prawidłowo owłosiony owczarek niemiecki ma sierśc składającą się z dwóch rodzajów włosa ( z podszerstkiem). Włos okrywowy powinien byc jak najgęstrzy, prosty, twardy i dobrze przylegający. Sierśc na głowie i małżowinach uszu oraz przednich powierzchniach kończyn i stopach krótka. Nieco dłuższa i gęściejsza na szyi. Na tylnych powierzchniach kończyn - przednich do nadgarstka, tylnych do stawu skokowego - włos jest nieco dłuższy. Na tylnych kończynach tworzą się portki umiarkowanej długości.
Maśc:Czarna z czerwono - brązowym, brunatnym, rudym, płowym lub jasnoszarym podpalaniem. Jednolicie czarna lub szara, przy czym kolor szary jest przyczerniony (cieniowany). Czarny czaprak i maska. Małe niewyraźne białe plamki na piersi lub bardzo jasne umaszczenie wewnętrznych powierzchni kończyn są dopuszczalne, lecz niepożądane. Nos czarny niezależnie od umaszczenia. Brak maski, oczy jasne o przenikliwym wyrazie, jasne, białawe znaczenia na piersi lub wewnętrznych powierzchniach kończyn, jasne pazury lub rudy koniec ogona obniżają ocenę psa - są oznakami słabego wypigmentowania.
